Dni biegną, mijają lata.
Świat nam się na lepsze zmienia.
W oczach pięknieje. Mądrzeje. Łagodnieje.
Technika człeku staje się służebna.
Natura przyjazna, architektura misterna, moda łaskawsza.
A my z roku na rok coraz to starszą twarz światu oferujemy.
Na szczęście on coraz bardziej miłosierny.
Wór dobra bardziej pojemny i miejsca staje dla wielu.
Dla wielu na raz.
Lecz trudno się oprzeć wrażeniu, że ci, co po nas, zawsze już będą na pozycji lepszej.
A więc wygrani będą ci, co na ostatku?
Lecz jeśli lepiej urodzić się później, to może nigdy nie nadchodzi odpowiednia pora.
Nawet w rodzinie ten młodszy jest na pozycji lepszej.
Po prostu lepiej usytuowany.
Tym młodszym zawsze się zazdrości.
Ot, chociażby tego, że skończą się później.
Proste jak obręcz.
Co dziwne, fakt przeżytych lat własnych niczego tu nie zmienia.
Nieustannie chcemy swoje ciastko jeść.
Tak to już działa.
Nieuchronność, co nie zna litości.
Mane, tekel, fares.
Policzono, zważono, rozproszono.
Tylko co jakiś czas dziejowa apokalipsa wymusza odwrócone myślenie.
Wtedy zazdrości się tym, co odeszli nie doświadczając armagedonu.
Ot, sinusoida czasów.
Ja sie jeszcze nie do konca przebudzilam, a Ty mi tu takie skomplikowane rozprawki filozoficzne od rana zapodajesz.
OdpowiedzUsuńChyba nic nie rozumiem na razie.
Moze pozniej do mnie dotrze.
Milego! :*
Miłego! Wszystko w swoim czasie:).
UsuńAleż tu myśli filozoficzne z rana mi zapodajesz. Do mojej głowy ledwo z objęć Morfeusza wyrwanej ;? Świetnie!!! I ja sie zastanawiam nad tą zmiennością, upływem czasu i starośvią również. I chciałabym być młodsza i młodszym zazdroszczę. I zastanawiam się czy gdybym raz jeszcze miała lat 18 to wybory byłyby te same... A tym co ich nie ma nie zazdroszczę jednak.
OdpowiedzUsuńBo tym, co odeszli zazdrości się jedynie w kategoriach apokalipsy. Również tej jednostkowej.
UsuńAch, gdyby mieć dawne lata i obecny rozum! (Tak mawiał jeden z moich przyjaciół.)
no mądre to mądre...
OdpowiedzUsuńi nawet wszystko zrozumiałam :))
No, nie wiem...
Usuńco?? że niby Ty nie wiesz, czy ja zrozumiałam...
Usuńno to foch!!!
Tam zaraz foch!:))
Usuńale że świat coraz lepszy? mądrzejszy? łagodniejszy? hm, ślepam chyba, sama nie wiem
OdpowiedzUsuńMnie również czasem świat jawi się polem walki. Lecz jeśli uczciwie to ogarnąć, okaże się, że jednak ku lepszemu idzie.
UsuńBo ja wiem, czy ten świat jest coraz lepszy? Mnie się wydaje, że na odwrót. My też kiedyś byliśmy najmłodsi i nam zazdroszczono .... takie życie.
OdpowiedzUsuńNo tak, ta nieuchronność przemijania... Lecz jestem pewna, że coraz lepszy. Szkoda, że już nie dla nas.
UsuńWłaśnie zastanowiło mnie to zdanie o zmianie na lepsze. Mam wrażenie, że te zmiany to (trzymająć sie tych matematycznych porównań) jak wiązka sinusoid - jedne na lepsze, inne na gorsze. A moze i taką odwróconą, spadającą parabolą są niektóre? A inne znowu wznoszącą? Niekoniecznie przez punkt zero. A jeszcze inne prostą, w dów lub w górę, wedle tego równania y=ax+coś tam....
OdpowiedzUsuńTrzeba pilnować, by to, które od nas zależą były na lepsze...
Sinusoida apokalips:).
UsuńLokalne zmiany na lepsze i gorsze nas nie ominą. Ważne, że w ogólnym rozrachunku sinusoida pnie się ku górze. Z mozołem i nieprędko, lecz jednak. To niesie nadzieję, że zamysł Stworzenia nie idzie na marne. Smutkiem napawa tylko myśl, że się kończymy, a wizja przyszłości nie ma certyfikatu.
Już miałem protestować że nie jest tak różowo ale ostatnie wersy przywołały mnie do rzeczywistości. Niestety.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam
Pewnie, że nie jest różowo. Nigdy nie było i raczej nie będzie. A w każdym razie za naszej kadencji:).
UsuńNo i ta rzeczywistość...
No dobra, ale o co wlasciwie chodzi?
OdpowiedzUsuńJakas despresja na przednowku wiosny czy co?
Bo na przednówku różne się człeku cuda-niewidy majaczą:)
UsuńZ tą mądrością i łagodnością świata to nie zabardzo się zgadzam, przynajmniej tym zewnętrzym. On wydaje się coraz brutalniejszy i smutniejszy... A może za dużo oglądam telewizji??
OdpowiedzUsuńJa pewnie oglądam za mało:).
UsuńMam na względzie ogólną ideę dobra. Taką na przekór zewnętrznej brutalności.
Nie zazdroszczę nikomu... Mam silne poczucie "własnego czasu", który dano mi do spożytkowania.
OdpowiedzUsuńZawsze też tak myślałam. Może z wiekiem się człowiekowi zmienia.
UsuńTrzeba swój czas optymalnie pożytkować, czy jednak zdoła to zagłuszyć tęskność...
Dlatego jak jest przez chwilę dobrze to trzeba usiąść i tę chwilę celebrować
OdpowiedzUsuńnie martwić się na zapas
Bo co ma przyjść i nas nie ominie
Trzeba ją zatrzymać w kadrze. Po to, by niczym fotkę utrwalić w pamięci.
UsuńPięknie napisałaś... Pięknie... Mądrze... czytam i czytam... ;)...
OdpowiedzUsuńDziękuję :*
Ja też dziękuję:))*
UsuńPrzez chwilę wyobraziłam sobie sytuację, w której można to zatrzymać. Nie chcę... Jednak nie chcę...
OdpowiedzUsuńByłoby nas za dużo:)).
UsuńA ja tam myślę, że nikt, młodszy czy starszy, nie jest na lepszej lub gorszej pozycji. Tylko zupełnie innej, nieporównywalnej. Po prostu nieodwracalna sinusoida czasu.
OdpowiedzUsuńJak się nie ma co się lubi, to się lubi co się ma:).
Usuńwyobraziłam sobie, że mogę wybrać sobie czasy w których żyję....
OdpowiedzUsuńi nie potrafię podjąć decyzji
wszystkie mają w sobie coś pozytywnego i jednocześnie coś czego się boję ... wojna, bieda, komunizm i kolejki, Putin za rogiem, różnice klasowe...
nie umiem wybrać ...
najlepiej chyba jest jak jest... :)
Ktoś za nas zdecydował, kiedy jest nasz czas. Jedyna znana opcja...
UsuńKuzynka powiedziała kiedyś: mieć znowu dwadzieścia lat i być tak głupim jak dwudziestolatek nie dziękuję bardzo:.
OdpowiedzUsuńMieć 20 lat i mądrość obecną, tak to co innego ale tak się nie da.
Świetnie napisałaś.
Tak się nie da. Niestety. I z tym trzeba - lepiej lub gorzej - żyć:).
Usuń