Z mamą i siostrą poruszyłyśmy dzisiaj parę ważkich kwestii.
Rozmowa była całkiem zwyczajna. O życiu, pracy i postawach ludzkich.
I teraz pytam, czy może za późno.
Za późno dla człowieka.
Na życie za późno.
Bo z jednej strony lekką ręką komunałem szermujemy.
W stylu: "póki żyjemy, na nic za późno".
Jeszcze wszystko nadrobić, wszystko wynagrodzić, wszystko spełnić, wreszcie.
Potem zaś wypominamy. Albo rozliczamy.
Że jedna taka w siedem miesięcy po ślubie. A to wcale wcześniak nie był.
Inna zaś rodziła w wieku już "babciowym".
Ktoś tam maturę później zdał, niż cała reszta.
Ów zaś studia skończył "z poślizgiem". Dwudziestoletnim.
Ktoś się zakochał, w latach będąc bardzo nadliczbowych.
Zaś pewien nieborak niezbyt się w długim swoim życiu napracował.
I choćby na rzęsach stanąć miał teraz człek, choćby zrozumiał, dojrzał po czasie, na zawsze będzie już dla bliźnich be.
Bo teraz inną już formułkę, jak ciężkie działo przeciw niemu wytaczają.
Jest czas rodzenia i umierania...
Walec przyjedzie, to wyrówna.
Czyliż umierać już nieszczęśnikowi trzeba?
I tylko śmierć przynieść może zapomnienie?
Przyzwolenie? Wybaczenie?
Wszakże o zmarłych to nikt już źle...
Za późno. Usłyszałam w wieku 40tki gdy nabrałam ochoty na spełnienie marzenia gra na flecie. Chociaż wówczas nie było ważne jaki instrument,po prostu w orkiestrze kościelnej ten instrument był potrzebny. No cóż wypożyczono mi piękny flet ze prawdziwego srebra no i zaczęłam. Zapału starczyło na bardzo długo,ćwiczyłam od godz19 do 23 codziennie. Po paru mcach zaczęłam brać lekcje u p. Prof. Z Akademii Muzycznej. Ona też nie dowierzała. Po trzech latach nauki p.profesor określiła, że ona już jest zmęczona i idzie na emeryturę,boże młodszy ode mnie. A moja energia cały czas wrzała. Następna była Orkiestra Dęta ,no to trochę gorsze bo nie dość że nuty na pulpiciku na ręce to jeszcze maszerować i uważać aby równo iść. I tak się toczy..... Najgorsze za późno uslyszałam po 50 tce na Przeglądzie Osieckiej. Usłyszałam szept p. Satanowskiego do prowadzącej cyt.podkreśla te które mają poniżej 16 lat. Twierdzę, że nigdy nie jest za późno na nic. Chcę to robię,chyba że los tak sprawi że zdrowie nie do pisze,ale wtedy trzebo zmienić cel. Za późno to zmora naszego społeczeństwa,czytać to można..mi się nie chce, a to już inna bajka..........
OdpowiedzUsuńGdy mamy swoje niezrealizowane z różnych powodów pasje, powinniśmy konsekwentnie dążyć do ich realizowania.
UsuńJeśli czujemy, że nas to uszczęśliwi.
Na przekór nieprzychylnym opiniom tych, którym się nasz zapał nie podoba.
Bo jeśli nawet nie dorównamy zawodowcom, to radość płynąca z przezwyciężenia ograniczeń - bezcenna.
Może być tak, że co niektórzy będą się pukać na nasz widok w głowę. Z tym się musimy liczyć.
Lecz z tak błahego powodu nie warto rezygnować z marzeń.
Przepraszam za błędy, ale piszę na tablecie,trochę wredny.
OdpowiedzUsuńBo to takie złośliwe stworzenie jest:)).
UsuńTam za pozno! Guzik prawda.
OdpowiedzUsuńJa zaczelam uczyc sie komputera po 50-tce, moja mama pojela zawilosci komorki dobiegajac 80-tki.
Na nic nie jest za pozno, poki jeszcze mozna. :)
"Na nic nie jest za pozno, poki jeszcze mozna."
UsuńZ tym się zgadzam, czyli czasem, może nawet często, okazuje się, ze chciałoby się, ale juz nie można.
Osobna sprawa, której autorka poświęca większość wpisu, to krytyczne/kpiące opinie "życzliwych".
To zaliczam do kategorii psy szczekają, karawana jedzie dalej.
Ja również obsługi komputera nauczyłam się w późnym wieku. Natomiast moja mama bez problemu pisze sms-y. Pozytywny stosunek wobec coraz nowszych osiągnięć techniki stwarza punkt wyjścia do ustawicznego rozwoju. Póki można. Lecz granica tej możności przesuwa się coraz bardziej. W tym nasza nadzieja:)).
UsuńJeśli chcemy czegoś, czego "już nie można", mamy pewien problem.
UsuńPrzestać, czy chcieć nadal.
Trzeba nam wtedy wszelkie "za" i "przeciw" rozważyć.
Lekceważenie krytyki wymaga od człowieka wielkiej siły ducha. Lecz warto nad tym popracować.:))
Też się ostatnio zastanawiałam nad tym problemem. Czy sprostam pewnym wyzwaniom? Czy nie za późno na coś takiego? I po namysle doszłam do wniosku, że wręcz przeciwnie. Starsza jestem, mądrzejsza, znajaca bardziej siebie i własne mozliwości. A więc nie za późno. Niech tylko świat to pojmie.Niech nie staje wspak marzeniom, planom i powinnościom. Niech nie wtłącza w stereotypy i sztuczne ograniczenia.Jeszcze w zielone gramy! A może tylko usiłujemy...?
OdpowiedzUsuńPozdrowienia zasyłam Errato!***
Jeśli wszyscy zjednoczyliby się we wspólnej misji przekraczania siebie, mogliby wyzwolić w sobie nieprzewidywalną wręcz energię. Szkoda, że każdy jest skazany na podejmowanie trudu w pojedynkę. Często-gęsto bliźni hamują nasz zapał, rzucając pod nogi przysłowiowe kłody. Nie dajmy się stereotypom.
UsuńGrajmy wciąż w zielone! Bo potem już tylko "nogami do przodu". Oby ja najpóźniej:))***
Bo jesteśmy spętani sznurkami czasu, które sami sobie wymyśliliśmy. Tak naprawdę nie ma jutra i nie ma wczoraj, istnieje tylko tu i teraz. Jeśli zaś, tylko teraz żyję to nigdy nie jest dla mnie zbyt późno i nigdy nie było za wcześnie. Przeszkoda to twoja głowa, li i jedynie:)
OdpowiedzUsuńTak, jesteśmy spętani. Zwłaszcza my, kobiety. Na szczęście granica młodości nieustannie się przesuwa.
UsuńCzasem myślę tylko z ironią, dlaczego nie dla nas:)).
Naprawiajmy swoje głowy. I oby starczyło nam czasu.
Że nigdy nie jest za późno - taką mam nadzieję.
OdpowiedzUsuńMając nadzieję, możemy się nie dowiedzieć, że jest za późno.
UsuńW tym jednym przypadku niewiedza bywa zbawienna:)).
teoretycznie wiele rzeczy można zrealizować, mając zobowiązania, ale jest to trudne. Łatwiej podróżować po świecie osobie bezdzietnej niż matce karmiącej, można się też zakochać bez pamięci będąc mężatką ale to bardzo komplikuje życie co najmniej kilku osobom, można zimą siać żyto do doniczki na oknie a potem dziwić się, że wyrośnie blada trawka i chleba się raczej nie doczekamy
OdpowiedzUsuńa gadać będą zawsze, to akurat raczej problem tych, co gadają.
Zgadza się. Tyle, że często owe trudności przeceniamy. Wybieramy święty spokój za cenę swojej tożsamości.
UsuńNie chcę oczywiście powiedzieć, że należy "iść po trupach", nie licząc się z ewentualną krzywdą innych osób.
W kwestii doniczki z bladą trawką natomiast, kto wie, może warto docenić sam fakt zaistnienia...
hm
OdpowiedzUsuńa ja uważam, że to nic złego, że na coś jest za późno
każdy moment życia niesie NOWE i na to NOWE kiedys było za wcześnie
ważne, żeby ciągle mieć marzenia
Marzenia dostosowane do zmian? Można i tak.
UsuńLecz można też inaczej. Pod wiatr.
jak się lubi wiatr w oczy, to proszę bardzo
Usuńwłaściwie wiatr pod skrzydłą unosi samolot.
ja lubię harmonię, nie lubię walki
taka przyziemna ze mnie istota
Ja w sumie też za walką nie przepadam. Jeśli jednak atakują, bronić się trza:).
UsuńHarmonia to najbardziej pożądany stan. Cóż, kiedy nie każdemu dany.
Nigdy nie jest za późno, choć w niektórych sprawach może być nieco pod górkę.
OdpowiedzUsuńA Ci co tak mówią, pewnie niejednego żałują, ale nie mieli ani siły, ani odwagi wyjść z szeregu by spełnić swoje marzenia. Trzeba żyć, nie egzystować. Bo w przypadku tego drugiego, pozostaje czekanie w rozgoryczeniu... na śmierć.
Bardzo trafny ogląd. Ci, którzy teraz żałują, starają się zracjonalizować swoją dawniejszą zachowawczość.
UsuńDlatego tak usilnie starają się wybijać bliźnim z głów wszelakie "nierozsądne porywy":)).
Niekiedy zaś przeciwnie, żałują, że się nie odważyli.
Tylko nieliczni decydują się na realizację swych spóźnionych marzeń.
I takim nielicznym dopinguję :)
UsuńA słuchani obiegowych opinii, a szczególnie tego, czy się jest do czegoś za starym, czy czegoś tam się nie powinno, to sprzeniewierzanie się samemu sobie.
Oby nam starczyło animuszu:)).
UsuńCzasem takie rozpamiętywanie wstecz nie ma sensu - bo z perspektywy lat często zapominamy o realiach, w kórych podejmowaliśmy takie a nie inne decyzje.
OdpowiedzUsuńA myślenie o innych, że coś robią za późno... czy to nie jest pochodna naszego pędu do przeważnie pochopnego oceniania?
Warto czasem rozróżniać między ocena czynów jako takich a oceną człoweika.
Ale jest jeszcze jedna kwestia - zawsze trzeba mówić i robić dobre rzeczy, bo rzeczywiście może sie okazać ze na coś jest za późno gdy ktoś umrze...
Czasem nie ma sensu. Czasem zaś ma. Nie wolno nam pochopnie oceniać innych.
UsuńTo, co nam wydaje się stratą czasu, dla kogoś innego może być (na przykład) okazją do uzdrowienia uczuć.
Z Twym ostatnim spostrzeżeniem zgadzam się w całej rozciągłości. Spieszmy się kochać ludzi.
Bo potem będzie można już tylko się modlić:)).
Za późno to można co najwyżej udać się do toalety, gdy chce się zrobić kupę. Całą resztę robię wtedy, kiedy mogę, kiedy lubię i kiedy jestem na to gotowa. A że ktoś uważa, że za późno?, że z poślizgiem? że trzeba było to wcześniej zrobić? To tylko świadczy o jego ciasnocie umysłowej i o tym, że żyje w utartych schematach, które wyznaczają stereotypy, księża i wiecznie włączony w domu telewizor.
OdpowiedzUsuńament.
UsuńDobre! Muszę to dzisiaj powiedzieć siostrze:)).
UsuńWłaściwie nie spodziewałam się innego oglądu sprawy po kimś tak przebojowym, jak Ty.
Można by stawiać Cię za przykład.
Nie warto brać sobie do serca poglądów ludzi o ciasnych umysłach. Tylko, że czasem ogarnia człowieka niemoc.
haha, a kto by się takim gadaniem przejmował?
OdpowiedzUsuńOby starczyło mi sił, aby się nie przejmować. Musze wypracować sobie jakieś skuteczne mechanizmy:)).
Usuńsłyszałam drwiny, że coś za późno.I co?
OdpowiedzUsuńnie ma co się przejmować:))
Robić swoje :D
Róbmy swoje, jak słusznie śpiewał Młynarski:)).
UsuńZa późno to taka chyba czasem wymówka jest. Przykładem jest moja mama, która zawsze mówi: o jakbym była młodsza to (...), teraz już za późno. Kiedyś nie zdzierżyłam i odpowiedziałam: to połóż się i czekaj na śmierć. Zdziwienie w jej oczach, zatkanie i brak możliwości odpowiedzi były bezcenne. No i coś drgnęło w temacie.
OdpowiedzUsuńTo prawda; często się tak mówi: gdybym był/a młodszy/a.
UsuńTymczasem za dziesięć lat będziemy mówić, że dziesięć lat temu to byliśmy młodzi.
Czemu teraz wydaje się człowiekowi inaczej.:)
Najciekawsze i chyba najbardziej wnerwiajace jest, ze ludzie sami w swoich glowach ustawiaja sobie jakies tam granice (czasowe, wiekowe) i dobrze, bo maja do tego prawo. Ja tez juz mam pare takich granic, np. uznalam, ze juz za pozno na nauke baletu:)))) Ale ze ludzie przenosza te swoje granice na innych to jest wlasnie ten bardzo wkur....cy element.
OdpowiedzUsuńPrzeciez osoba starsza ode mnie moze uznac, ze i owszem ma ochote na zajecia z baletu i co mnie do tego??
Otóż to! Nie wolno narzucać innym ludziom swoich własnych ograniczeń. Ani ośmieszać ich pasji.
UsuńNawet, jeśli na pierwszy rzut oka mogą wydawać się "spóźnione".
W tym miejscu przyznam Ci się, że kiedyś bardzo pragnęłam być baletnicą. Szybko mi przeszło:).
Szkoda, że tak sobie nawzajem kłody pod nogi rzucamy. A celują w tym często najbliżsi - a po co ci to, a nie dasz rady, a już trochę za późno, to dla młodych .....malkontenctwo przekazywane z pokolenia na pokolenie .... trzeba dużo sił i samozaparcia, żeby odrzucić te "dobre rady" i robić swoje.
OdpowiedzUsuńAle jest to realne, więc warto próbować :)
O tak; kto jak kto, ale najbliżsi to już potrafią skutecznie wybić człeku ze łba wszystko, co "oryginalne":).
UsuńTe wszystkie wyświechtane slogany to my, ludzie, wciskamy sobie w te nasze zakute łepetyny. A przecież nie ma szablonu ani formy jednej jedynej. Każdy z nas ma inna drogę, inne wybory i inne doświadczenia. Powinjiśmy mieć siłę by być sobą i żyć zgodnie z tym, co czujemy. Czasem wbrew stereotypom...
OdpowiedzUsuńŻeby tego od dziecka człowieka uczono... Tymczasem robi się wszystko, żeby go zniechęcić. W imię bezpieczeństwa. Albo, tym gorzej, "dobrych obyczajów".
UsuńPani M wyjęła mi z ust stwierdzenie, że większość tego typu komentarzy jest wyświechtana.
OdpowiedzUsuńA każde życie jest jedyne w swoim rodzaju i najwięcej warte dla tej jednej osoby, która to właśnie życie przeżywa.
My sobie ewentualnie pogadamy, a to ta osoba będzie dźwigać na sobie (lub właśnie nie) wszystkie konsekwencje podjętych decyzji.
Pozdrowienia
Wyświechtane, owszem, ale wciąż się dobrze mają. Zawsze chętnie w nagłych przypadkach przywoływane.
UsuńPotem pozostaje już delikwentowi tylko rezygnacja. Dla świętego spokoju, chociażby.
Lepiej późno niż wcale. Lepiej późno niż jeszcze później żałować, że się nie zrobiło, nie spróbowało. A inni niech rozprawiają o swoim własnym życiu a nie wyrącają się do mojego!
OdpowiedzUsuńTyle, że wraz z upływem czasu ubywa też zapału. Sami chętnie szukamy pretekstu do rezygnacji. Tak jest łatwiej. Potem niestety boli...
Usuńi ja myślałam że na wiele spraw już za późno ...
OdpowiedzUsuńa jednak życie pisze własne scenariusze :)
Pozdrowionka :)
Oj, co pisze, to pisze:))***
UsuńKto by się spodziewał!
Na pewne rzeczy w życiu nie jest za późno,na inne ewidentnie - tak! Zależy kto i o czym mówi/myśli.Przekonanie,że zawsze jest dobry czas na wszystko i dla każdego,to iluzja.Nie lubię się karmić iluzjami, bliższa mi jest biblijna mądrość o czasie siewu i czasie zbiorów:)To nieprawda,ze wszelkie ograniczenia tkwią w naszych głowach, wiele ograniczeń wynika po prostu z biologii.Życie zostało zaprojektowane tak,a nie inaczej i całkowicie odwrócić tego nie sposób,choć czasem szkoda:))
OdpowiedzUsuńOwszem,często mi się jeszcze wydaję,że poradzę sobie ze wszystkim:)Myślę wtedy,że mam kontrolę nad swoim życiem,ciałem,ogólnie - nad wszystkim,że to ja steruję swoją tzw.karierą zawodową.Choć może nie tak do końca..:)
Z drugiej strony myślę,że nawet największy entuzjazm musi się trzymać granic zdrowego rozsądku,bo inaczej jest głupotą,przecenianiem siebie, szarżowaniem.Że pewne rzeczy są już poza mną..Moim zdaniem, zawsze warto mieć cel i do niego dążyć,plany,pomysł na siebie..niezaleznie od wieku,ale REALNE:)
Asia
Popieram z grubsza.
UsuńZegar biologiczny tyka, tyka. Masz lat 50+ i chcesz jeszcze dziecko: mężczyźnie łatwiej, kobiecie mniej.
Chcesz kredyt na nowy dom. Może i dostaniesz ale jakim wyrzeczeniem go spłacisz?
Chcesz pracować, zarabiać. Kto przyjmie do pracy 'starca' gdy młodych ma do koloru, do wyboru. To taki rasizm wiekowy XXI wieku.
Biegnij maraton z obolałymi stawami.
Zwiedzaj świat za minimalną emeryturę.
Ucz się chińskiego - możesz, tylko po co?
Tak w rezultacie to nie możemy wszystkiego, czasem tylko tak sobie wmawiamy, że na nic nie jest za późno. Jest. Jest też na wiele rzeczy za wcześnie aby rezygnować i za późno, żeby realizować. Ten okres nazywa się okresem 50+. Hrehrehre!
Na jedne rzeczy jest, na inne nie jest... Słuszna konkluzja. Pod warunkiem, że to nie inni ludzie będą o tym decydować, a tylko my sami. Jeśli to nasze życie i nikt go za nas nie przeżyje, to jest zasadne, byśmy nie pozwalali innym ludziom naruszać obszaru naszej wolności. Dopóki nie koliduje ona z dobrem innych osób, nie podlega ocenom moralnym, ani "zdroworozsądkowym". Nikt nie ma prawa narzucać drugiemu człowiekowi swojego własnego systemu wartości.
UsuńJa z tych, co większość spraw i rzeczy za późno.
OdpowiedzUsuńWedle innych rzecz jasna.
A ja swoje WIEM.
Bo to moje życie.
Przekwalifikować się zawodowo po czterdziestce, wyzdrowieć po dwudziestu latach chorowania, nauczyć się pływać i jeździć na nartach dwa lata temu, próbować jazdy konnej w tym roku ( jeszcze leczę kręgosłup :P)
Za późno? A w życiu!
No chyba że czegoś już nie jestem w stanie zrobić.
Przetańczyć całej nocy do białego rana :)))
Tak, bo tylko z tego warto rezygnować, co sami uznamy za niewarte trudu. Natomiast nigdy nie powinniśmy ulegać czyjejkolwiek presji. To nasze życie i tylko my ponosimy za nie odpowiedzialność.
Usuń