O zupce i kawce

Niektórzy z nas blogi swe prowadzą na modłę pamiętników.
Taka była w założeniu pierwotna formuła tychże.
Obecnie króluje nam dowolność; każdy człek pisze sobie tak, jak chce.
I tego się trzymajmy - jak mawia mój przyjaciel - do końca świata i jeden dzień dłużej.

Co rusz ktoś z nas, waląc tak zwaną pięścią w stół, zmienia formułę swego blogu.
Niektórzy robią to ukradkiem, niektórzy czują zaś potrzebę ogłoszenia tego wszem i wobec.
Czemuż by nie - to może być zachętą do pisania kolejnego posta.
Jak też okazją do rozmowy.

Zbuntowała się nam Iwona.
Wot, nadojeło pisać, że zjadła zupkę i wypiła kawkę.
I już nie będzie nam awizować swojej powszedniości.
Stanowczo protestuję - ogromnie lubię taki wirtualny udział w Twojej codzienności.
Ponadto, jeśli zupka będzie ogórkowa, to do pełni szczęścia niewiele mi trzeba.

Nawiasem mówiąc, takie gawędziarstwo, wbrew pozorom, jest nie lada sztuką.

To może teraz - dla odmiany - o codzienności zacznę pisać ja?

Bo i czemu nie o kwiatkach, kotkach, czy roślinkach - niedawno sondowała mnie Iwona.
Ano, głównie temu, że takowych do kompanii nie posiadam.
To może wobec tego o tej tytułowej zupce tudzież kawce.
O kawce, prawdę powiedziawszy, już tam kiedyś było.
Nie piję, bo nie lubię. Ot, i nie ma o czym gadać.
Co się zaś tyczy zupki, to całkiem insza inszość.
Bo do jedzenia zupy, zwłaszcza tej wzmiankowanej ogórkowej, nieustającą żywię słabość.

Pytała mnie Iwona (blogerka empatyczna wielce), dlaczegóż to nie mogę.
Skąd me opory.
Nie wdając się w szczegóły - z dwóch powodów ważkich.
Trudno przyszłoby się przełamać, bo nie nawykłam pisać w taki sposób.
No i nie spodobałoby się to moim "fanom".

A gdyby tak - w myśl porzekadła Wolnoć Tomku - posłać ten cały fan-klub na zieloną trawkę?
(Zważywszy, że już i tak wziął sobie samozwańczo wolne.)

Oświadczam zatem uroczyście, że nie raz i nie dwa, o takich rzeczach u mnie jeszcze będzie.

Bo gdy o pisanie idzie, nie tyle jest ważne o czym, ile w jaki się sposób pisze.
Z uwagi na powyższe - skromną żywię nadzieję - w niejednym przyjmą mnie klubie.