Farsa, panie, jak nic, przwdziwa farsa!

Lato w pełni, człek się rozleniwił, rozpuszczając niczym ten dziadowski bicz. Popełniam zatem letni, niezobowiązujący wpis. W kolejce czekają naglące posty, lecz póki co, niech będzie taki. Nie mogę powstrzymać się przed opisaniem tegoż. Prawdziwa farsa, myślę, że mi przyznacie rację.

Romek przed kilkunastoma laty związał się z Żanetą. On miał już na koncie związek z kobietą, ona ewidentnie związek jakiś miała też. Skąd by w przeciwnym razie córek sztuki dwie. On również miał dwie córki z pierwszego związku, a także pasierba, syna swojej "byłej". Ot, nasze ludzkie, pokomplikowane życie. Każdy chce jakoś tam się związać, szczęścia odrobinę liznąć. Czy były to związki małżeńskie, czy też, jak to się mówi, wolne, tego nie wiem, nikt z moich znajomych też. Zostawmy to jak jest, nie należy wszak do sprawy.
Po kilkunastu latach w miarę przykładnego życia (w miarę, bo Romek miał tę przypadłość, że za kołnierz nie wylewał), Żaneta doszła do wniosku, że ma go już ma dość i niechaj spada!
Niewiele był jej w stanie w gospodarstwie pomóc, tymczasem na wsi sporo było pracy przy obrządku.
Miał wprawdzie chłopina dobry fach w rękach, wszystko potrafił naprawić i wyremontować, jeno ten nieszczęsny nałóg... 

"Przytulił się" do mieszkającej w Wejherowie matki. Imał się prac przeróżnych tudzież mniejszych i większych remontów. Tak poznał kobietę, na punkcie której dosłownie odleciał. Jak miał zresztą nie odlecieć, gdy przed sobą widział ten cud-miód. Tlenione blond włoski, różowa spódniczka i takaż kurteczka; całości zaś dopełniał jej makijaż boski. Wypisz, wymaluj, dawna wersja Żanetki, tyle, że nowszy już model, bo zdecydowanie młodszy. Pani owa miała synka, półtorarocznego Oskarka. Od słowa do słowa, postanowili, że dalej to już koniecznie spróbować muszą razem.
Tymczasem okazało się, że kobieta obowiązkowo musi udać się na delegację. Z szefem się nie dyskutuje, zaś o każdą pracę dziś niezmiernie trudno. Co tu w takim razie z małym dzieckiem począć?
Sprytny nasz Romek radę ma na wszystko. Otóż przypomniał sobie, że w pięknym mieście Gdynia zamieszkuje pewna ciocia. Nie jest to wprawdzie ściśle jego ciocia, tylko byłej konkubiny, on się jednak drobiazgami nie przejmował.

Pani Halina była emerytowaną nauczycielką przedszkolną. Po śmierci męża prowadziła skromne życie w domku szeregowym na obrzeżach miasta. Jej emerytura wraz z dochodem niezamężnej córki jakoś wystarczała im na godne życie. Dom wprawdzie był duży, ale jakoś tak przywykła, by przyjmować niespodzianych gości - toteż nie dążyła do zamiany lokum. A to wnuczek chciał u babci zanocować, to znów rodzina albo dawne koleżanki zapowiedziały się z wizytą.
Wziąwszy powyższe pod rozwagę, dzielny nasz Romek wpadł na odkrywczy pomysł, żeby uszczęśliwić "ciocię". Urobiwszy kobietę pochlebstwami tudzież przysłowiowe złote góry obiecując, zainstalował u niej Oskarka wraz ze swoją córką w roli opiekunki. (Tak, tak, na tę okoliczność nareszcie przypomniał sobie, że ma jeszcze córkę.) Niechże dorosła panna miejskiego życia zakosztuje, miast się kisić na wsi. Pracy żadnej i tak nie ma, może więc z powodzeniem zaopiekować się chłopczykiem.
Na nic się zdały protesty cioci, jej córki, tudzież syna, synowej i paru innych zaprzyjaźnionych osób.
Czy to kobiecie nie stało asertywności, czy może serce za dobre miała, dość, że właśnie upływa próbny tydzień wspólnego ich pomieszkiwania.

O całej tej sprawie dowiedziałam się niemal po fakcie. Nie czuję się zresztą w prawie, by jakieś dobre rady serwować tej pani. Czy ja sama mogłabym tak być podatna na wpływy? Otóż, nie sadzę.
Traktuję to jak kuriozum, swoisty znak naszych czasów. Romek zarówno ma wielki tupet, jak i siłę perswazji. Każdy dziś orze jak może, miedzianym czołem zastępując przyzwoitość.
Z wiarygodnego źródła dowiedziałam się, co następuje. 
Oskarek bawi się radośnie - obie kobiety okazują chłopczykowi wiele serca. Halina chwilowo nie ma większych powodów do narzekań. Nie wiem jeno, jak po tym tygodniu mają się ich finanse. Widać, nie jest źle, bowiem atmosfera panuje zgodna i udaje im się bezkolizyjnie funkcjonować.
Zatem pogratulować - ja sama już po trzech dniach takiej "gościny" ogłosiłabym bankructwo.
Co będzie dalej? Może okazać się, że i matka dziecka "musi" u cioci pomieszkać. Romek zresztą także. Albo i zechcą kogoś zameldować, ot, choćby chłopca - pod pretekstem leczenia czy coś tam.
Co stanie się z Oskarkiem, kiedy Halina wymówi im gościnę. Pod presją szantażu emocjonalnego zgodziła się na kolejny tydzień. Lecz zaraz potem przyjeżdża prawdziwy siostrzeniec, zatem nie będzie już wyjścia. Zobaczymy, co się będzie działo - Romek już przebąkuje, że się wszyscy pomieszczą.
Daj palec, zechcą wziąć całą rękę. Mądre porzekadło sprawdza się zazwyczaj. Czyżby i tym razem?

__________

Wieści z ostatniej chwili. Pani Halina dobrze sobie w zaistniałej sytuacji radzi, choć zdecydowanie odżegnuje się od dalszego przedłużania gościny. Jeszcze tylko ten tydzień i definitywny koniec. Jest wprawdzie trochę za bardzo opiekuńcza, lecz pewnie to skrzywienie zawodowe - wszystkich traktuje jak swoich (przedszkolnych) podopiecznych. Na szczęście okazało się, że goście są "wypłacalni". Uff!

__________

Następne uaktualnienie (22.07.):
Dziewczyna przeniosła się z dzieckiem do mieszkania matki chłopca. Czyli stało się to, co powinno mieć miejsce od początku, ponieważ wydawało się najbardziej logicznym rozwiązaniem. Ktoś tutaj mocno namieszał, może Romek liczył, że uda im się zadomowić:).
Co znamienne, udział w całej sprawie miała tutaj przyjaciółka Haliny, pani Zofia, która wzięła w obroty matkę chłopca, indagując ją bez żenady. Młoda kobieta czegoś się wystraszyła, zarządziwszy błyskawiczny odwrót. Może miała coś do ukrycia...