Dzisiejszy, wakacyjny, post u Rybeńki zainspirował mnie do wyartykułowania tej pogodnej, nieskomplikowanej historyjki. Epizodu właściwie. Jest to przerywnik podczas pisania tekstu cięższego kalibru, takiego dość kontrowersyjnego w swojej wymowie.
Z cyklu: Rodzinne anegdoty
Rzecz działa się dobre kilkanaście lat temu. Czteroletni Mateuszek, syn koleżanki z dzieciństwa, odwiedził moich rodziców wraz z mamą i babcią. Aby podzielić się wrażeniami z ostatniej podróży do Grecji. Tata chłopca jest bowiem rodowitym Grekiem.
- Jak ci się podobało w Grecji, Mateuszku - spytała moja mama.
- Czy ja wiem, trochę za dużo kamieni. Właściwie to same tylko kamienie i kamienie.
Miał zapewne na myśli wszystkie te zabytkowe ruiny.
Następnie poprosił mojego tatę, by ten na chwilkę wyszedł z nim do drugiego pokoju. Chciałby mu bowiem coś ważnego powiedzieć.
- Panie Kaziu, ja panu radzę, niech pan nigdy, ale to nigdy, do tej Grecji nie jedzie.
- Dlaczegóż to, Mateuszku?
- Bo oni, ci Grecy, to baaaardzo dziwni ludzie.
- Tak? Co też ty mówisz - zaciekawił się mój tata.
- A tak, bo oni tam, w tej całej Grecji, w ogóle po polsku nie potrafią mówić!
Dziś Mateuszek jest już zupełnie dużym Mateuszem, lecz my nie omieszkamy mu dobrotliwie dogryzać. Przypominając mu tę jego sympatyczną komitywę z moim, dziś już nieżyjącym, tatą.
__________
Poprawka w tekście. Chodziło nie o Karolka, lecz o jego starszego braciszka, Mateuszka.
Dobre! Grecy sa w ogole do niczego, nawet litery majo niepolskie. ;)
OdpowiedzUsuńJeno jakąś tam cyrylicę:).
UsuńA skont! Cyrylice majo Ruskie, a Grecy grecki, co to obok cyrylicy nawet nie przechodzil. :))))))))
UsuńA, bo my tak z dziecięciem sobie go potocznie określamy, jako "cyrylicę" grecką.
UsuńTo tak (azaliż ponieważ:) prawdziwa cyrylica wywodzi się z alfabetu greckiego.
A powtarzał tata, żeby się nie wygłupiać i nie przekręcać! :))
Nie, trza nam jednak przekręcać. Po fariacku:)))
UsuńA co tam, raz sie zyje! Od nadmiernej powagi mozna umrzec. :)
UsuńJa myślę!:))
UsuńAle mają świetnego poetę Kawafisa i historię pełną znaczeń. :) Poszwendałam się po Twoim drugim blogu z wierszami, większość poetów to i moi ulubieńcy, aż mnie korci i by jeden mój ulubiony wiersz zarusieńko wrzucić. a tak zrobię to.:)) Pada trochę chłodniej i wszystko odzywa po ulewach.
OdpowiedzUsuńAnegdotka przednia. :)
Spytam siostrzenicę o tego poetę - ona jest filologiem klasycznym.
UsuńLubię poezję, zawsze mnie inspiruje do przemyśleń. Co, jak co, ale przemyśliwać to ja pasjami lubię:)).
U nas też się już nareszcie ochłodziło. Troszkę kropi, a więc siedzę w domku.
Baaaardzo dziwni ludzie :DDD
OdpowiedzUsuńPrawda? :))
Usuń:DDD
OdpowiedzUsuńbo oni udają Greka!
Cudna anegdota!
Mają to we krwi:)))
UsuńA Karolek mówi po grecku?
UsuńTeraz już tak. Jako dziecko porozumiewał się z tatą po angielsku i po ...polsku. Bowiem jego dzielny tata szybko opanował nasz język.
UsuńMam koleżankę co ma męża Greka i dwoje dzieci
UsuńMówią i po polsku i po grecku
i po angielsku i po niemiecku
ale ich pierwszym językiem jest francuski bo rodzice tak się porozumiewaja
Ja dziękuję i współczuję! Że już "ja piórkuję" to nie wspomnę:))
UsuńTo się tacie Mateuszka chwali, że szybko nasz język opanował :)) A Mateuszek rezolutne dziecię było chyba, nie ma co :)))
OdpowiedzUsuńRezolutne, tak mu zostało do dziś:)). Z jego tatą swobodnie rozmawiamy sobie po polsku. Ja też go podziwiam, zwłaszcza, że to marynarz, w Polsce rzadko bywający.
UsuńTa historia, to dla mnie przede wszystkim wspomnienie Dziadka Kazia, który szanował i traktował poważnie każdego rozmówcę, bez względu na wiek.To sprawiło, że mały Karolek zaufał mu na tyle, by powierzyć mu swoją tajemnicę ;-)
OdpowiedzUsuńWszystkie dzieci uwielbiały Twego Dziadka. Głównie w celu jego uhonorowania tę historię przypomniałam:).
UsuńTak samo moja koleżanka z pracy powiedziała o Egipcie. Tylko kamienie ;-)
OdpowiedzUsuńBo do kamieni to trzeba mieć zamiłowanie:)).
UsuńTak, same kamienie i jeszcze po polsku nie chcą się uczyć mówić, oj ci Grecy :)
OdpowiedzUsuńMoże jeszcze się zreflektują:).
Usuńprzecudna anegdotka - słusznie przekazywana młodszym pokoleniom :)))
OdpowiedzUsuńWarto kultywować wszystko to, co generuje dobre wspomnienia:).
Usuńtez bym nie chciała jechac do dziwnego kraju w którym tylko kamienie i jeszcze nie ma z kim pogadać :)
OdpowiedzUsuńAle może z tymi kamieniami dałoby się mimo wszystko dojść do porozumienia:)).
Usuńno co Wy - Kobiety?
Usuńz kamieniami chcecie gadać?
przyjedźcie do mnie, kamieni na sąsiedniej działce dość, a my sobie pogadamy jak "ludź z ludziem: :)
Pewnie, że nie ma to jak ludź z ludziem. Ale czasem z braku odpowiedniego ludzia to z kamieniem trza:)).
UsuńJedziesz do Grecji i co?! Kamień na kamieniu! A i pogadać nie ma z kim:):)
OdpowiedzUsuńTakie rodzinne historyjki są najlepsze;)
Lubię takie historyjki, chociaż dla osób postronnych mogą nie być szczególnie ciekawe:).
Usuń