Thanks!

Mamy tutaj, w blogosferze, przesympatyczny zwyczaj obdarowywania się różnymi drobiazgami.
A często, gęsto, całkiem nawet sporymi "drobiazgami". Te nasze blogowe Candy i konkursy wszelkiej maści, potrafią dostarczyć nam dreszczyku emocji, gdy nadchodzi losowanie.
Niestety, jak dotąd wszystkie te atrakcje omijały mnie szerokim łukiem.
Nic to, myślałam, nie mam szczęścia w grze, to może będę miała je w miłości. (Koń by się uśmiał!).
Tymczasem w same Walentynki spotkała mnie miła niespodzianka.
Bo oto w wyniku losowania Serduszkowego Candy u Ystin stałam się dumną posiadaczką własnoręcznie zrobionej przez nią ozdoby.
Jest to kombinacja drucianych serduszek obszytych guziczkami z perłowej masy i zawieszonych na okorowanym kijku. Bardzo sękatym, o surowej fakturze. Piękna rzecz.
Gdy wreszcie (z kilkudniowym opóźnieniem) udało mi się dotrzeć na pocztę i przynieść do domu paczuszkę, musiałam jeszcze odczekać parę godzin.
Nie uchodzi przecież tak bezceremonialnie potraktować cennego prezentu.
Wreszcie - tadam! Dosłownie zamurowało mnie z zachwytu.
No, bo powiedzcie sami, czyż to nie jest piękne?
Niestety, trudno Wam będzie ocenić walory rękodzieła w obliczu marnej jakości zdjęć.
Lecz obiecuję, że gdy tylko znajdę  się w posiadaniu lepszych, natychmiast je wymienię.
Brak dobrego oświetlenia  - tyleż z powodu pochmurnej aury, jak też i braku górnego światła - sprawił, że wszystko jest cokolwiek szare. Zapewniam jednak, że w realu prezentuje się znakomicie.

Prawda, że cudowne? Lokalizacja jest tymczasowa, bo docelowo ozdoba zawiśnie w innej konfiguracji. Muszę tylko zainstalować jakiś kołek, gwódź, czy też inne ustrojstwo.
Justynko, dziękuję Ci, sprawiłaś mi ogromną radość.