Co z oczu, to z serca?

Czego moje oczy nie widzą, tego po prostu nie ma (by Aniukowe Pisadło)

Z wielkim żalem ogłaszam wszem i wobec o swojej ogromnej stracie                                                    
Żaden inny nie będzie już taki, jak On                                                                                                  
Bezawaryjny, pięknie zaprojektowany, łatwy w obsłudze                                                                      
Lecz, co najważniejsze - mój pierwszy                                                                                                   
Wiernie towarzyszył mi przez cztery lata
Wspierając pierwsze kroki w internecie                                   
Dzisiejszej nocy padł na posterunku mój czteroletni Towarzysz Życia
Nieodżałowanej pamięci notebook Toshiba Satellite L40
Cześć Jego Pamięci 

Każde zdarzenie ma swoje implikacje. Powyższe skutkować będzie moją nieobecnością.
Na owym "posterunku" właśnie.
Czego moje oczy nie widzą, tego po prostu nie ma - taką sugestię, jako temat czwartej wprawki - poddała nam pod rozwagę Ania.
Nieobecni głosu nie mają. To przecież zdarzyć się może; nikt nie jest niezastąpiony.
A tak się pięknie zapowiadało - dzisiaj obchodzę półroczny jubileusz blogowania.
Postaram się podejść do tego ze spokojem. Coś się kończy, coś się zaczyna.
Albo może z innej beczki - taka była wola Boża?
Lecz nic z tych rzeczy. To moja wola, a raczej karygodne gapiostwo było.
Ileż to razy tłumaczyła mama, że się nie siada do biurka z napojem.
Bo właśnie się spełniła największa moja obawa - że kiedyś zaleję laptopa herbatą.
Spokój, spokojem, lecz Wy ani mi się ważcie podchodzić do mojej nieobecności ze spokojem.
Płacz ma tutaj być i zgrzytanie zębów!
Inaczej będzie Was po nocach straszyć duch mojego padłego laptopa.

__________________________________________________________________

Wpis (pospołu z tym) bierze udział w konkursie na blogową wprawkę u Fidrygauki. Jeżeli chcecie, głosujcie na mnie. Może nawet uda mi się wkleić ankietę konkursową, w przeciwnym razie możecie wejść po prostu tędy.

Jak się nie ma co się lubi, to się lubi co się ma. Chciałam zaprezentować całkiem inny konkursowy wpis. Niestety, siła wyższa w postaci złośliwości rzeczy martwych skutecznie mi to uniemożliwiła.
Bo laptop mój ulubiony, ponad wszelką wątpliwość martwy jest.
Znaku życia nie daje, zero reakcji, trup i ...kaput!
Z niejakim trudem piszę ten post na "gościnnym" kompie. Wszak przyzwyczajenie drugą jest naturą...
Póki co, może nawet uda mi się bywać tu z doskoku. Jednak, o ile ze wzruszeniem śledzić będę to, co (mam nadzieję) tutaj napiszecie, nie będę już mogła tak aktywnie odpowiadać Wam na komentarze.
Bowiem smartfon - jakże słusznie przez niektórych stupid-fonem zwany - zdecydowanie do pisania postów niesposobny. Udało mi się już wyczaić, jak się robi spację, lecz jak na razie nie wiem, jak wpisać podkreślnik. A tenże na nieszczęście mam w swoim e-mailu. Piszcie więc raczej na Gmaila.