Afrykańskie warkoczyki

Jak nietrudno się domyślić, jest to etniczna fryzura składająca się mnóstwa (około 150 - 200 sztuk) cieniutkich warkoczyków. Co oczywiste, z udziałem syntetycznych włosów, które zaplata się razem z własnymi. Od dawna marzyłam, aby się w ten sposób wystylizować. Na przeszkodzie zawsze stało jednak mnóstwo rzeczy. W tym moja grzywka. Bo jak tu pogodzić takie warkoczyki ze zwykłą, prostą grzywką. U Afroamerykanów tego się przecież nie widuje. Jednak w europejskiej odmianie przyjęło się na tyle, że nikogo już nie dziwi.
Do dzieła zatem. Koszt zrobienia takiej fryzury okazał się niebagatelny, co przy moich skromnych dochodach stanowiło nie lada barierę. Na szczęście mamy przecież internet. Po rozpatrzeniu wszystkich dostępnych możliwości zdecydowałam się skorzystać z usług rodowitej Kongijki. U niej w domu.
O, ja naiwna, nie domyślałam się, co mnie czeka. Sześciogodzinne "tortury" w niewygodnej pozycji - na poduszce położonej wprost na ziemi. Nie pytajcie, jak zniósł to mój i tak mocno nadwerężony kręgosłup. Jak to mówią, kobieta dla urody zrobi niemal wszystko. Tak też stało się i w moim przypadku, zaś efekt przeszedł najśmielsze oczekiwania. Przyznam, że początkowo byłam pełna obaw, jak otoczenie zareaguje na mój widok. Okazało się, że niepotrzebnie. Zachwyceni byli wszyscy, włącznie z moją Mamą. Ja oczywiście też.
W rezultacie włosy sięgały pasa, były ciemnobrązowe. Pasowały do mojego stylu i charakteru, tworząc taki rockowo - etniczny klimacik.

Moje pierwsze warkoczyki

Wszystko cacy cacy, lecz przychodzi taki moment, że odrost staje się nie do przyjęcia. Zresztą na skutek długiego użytkowania warkoczyki nieco się mechacą, a kosmyki włosów zaczynają się coraz bardziej wysuwać. Uprzedzono mnie, że trwałość wynosi mniej więcej od trzech, do czterech miesięcy. Potem należy całą operację powtórzyć - pod warunkiem, że włosy nie są tak zdewastowane, że nadają się wyłącznie do obcięcia. Z takim ryzykiem trzeba się poważnie liczyć. Dodatkowo na niekorzyść działał fakt, że z powodu oszczędności węża w kieszeni użytkowałam fryzurę prawie pół roku .Na szczęście okazało się, że nie jest tak źle. Następne warkoczyki wykonywała mi dziewczyna, która uczyła się tej techniki u samych źródeł. Okazało się to strzałem w dziesiątkę. Warkoczyki wyglądały tak naturalnie, jakbym się z nimi urodziła. Zwłaszcza, że były znacznie krótsze i w kolorze miodowego blondu. Wiadomo, że im dłuższe, tym całość cięższa - co powoduje bóle karku i sprawia duży kłopot w czasie snu.
Potem już za każdym razem szłam tym samym tropem, decydując się tylko na drobne akcenty kolorystyczne.

Mniej więcej takie były moje trzy następne pod rząd stylizacje

Tak to mniej więcej wyglądało...

...albo tak

Ogólnie biorąc, na przestrzeni dwóch lat, licząc od lutego 2012 do grudnia 2013 miałam cztery "edycje" warkoczyków afro. Gdy na początku grudnia czekał mnie wyjazd do Rzymu, stanęłam  przed koniecznością podjęcia szybkiej decyzji. Fryzura weszła akurat w stadium rozsypki, a nie miałam pewności, czy jest sens katować włosy po raz piąty z rzędu. Poza tym goniły mnie terminy.
I w końcu zapragnęłam wrócić do swoich własnych "rodzonych" włosów, które z natury mam piękne, bardzo gęste i mocne. Z natury, co nie oznacza, że z "kultury". Bo co tu kryć, obecny ich stan był, oględnie mówiąc, opłakany. Nie dość, że pokarbowane, jak, nie przymierzając, siano, to jeszcze porządnie przerzedzone na skutek dwuletniego obciążania. Sam zabieg zdejmowania też jest ogromnie inwazyjny.
W tak zwanym międzyczasie moje własne włosy osiągnęły długość do połowy pleców. Trzeba było je skrócić, wyrównać kolor i tak wystylizować fryzurę, by osiągnąć zadowalający efekt..
Nie ma lekko; koszty, jakie musiałam ponieść, dwukrotnie przewyższyły cenę poprzedniej fryzury.
Nie miałam jednak wyboru, przecież nie sposób nosić warkoczyków w nieskończoność. To, co dobre, też ma swój kres.
Krótko mówiąc, po zabiegu keratynowej regeneracji tudzież dołożeniu trzydziestu pasemek z naturalnych włosów moja obecna fryzura wygląda tak:

Jestem bardzo zadowolona, zwłaszcza, że w niedalekiej przyszłości, gdy wszystko wróci do swojej przyrodzonej normy, będę mogła zrezygnować z zagęszczania.
Wszystko ma swój czas, zatem miło będę wspominać ten, w którym cieszyłam się piękną i niepowtarzalną fryzurą. Teraz mam inną, równie piękną, choć oczywiście o wiele bardziej typową.
I tak też jest ok:-).
Można teraz powiedzieć, że moje profilowe zdjęcie jest już właściwie nieaktualne. Jednak pozostanie na swoim miejscu, ponieważ stanowi ujednolicony awatar, identyfikujący mnie w całej sieci.
Podobnie, jak część z nas zamieszcza wszelkiego autoramentu kwiatki, ja będę miała swoje warkoczyki:-))).

Wygląda na to, że zupełnie się nie znam na edycji zdjęć. Układ jest kompletnie do chrzanu:-). Te białe miejsca mnie irytują.